Stołeczność

Stołeczność Stargardu, która rozpoczęła się w 1668 r., wiązała się z podziałem Pomorza po wojnie trzydziestoletniej. Jego część przypadła Szwedom, a druga część, razem ze Stargardem, elektorowi brandenburskiemu. W mieście miał swoją siedzibę Zarząd Pomorza. Stołeczność sprawiła m.in. zwiększenie wielkości zabudowy i mieszkańców miasta, powstała mennica, kupcy stargardzcy opanowali rynki pomorskie i nowomarchijskie, w mieście założono kolonię francuską (była największym skupiskiem hugenotów na Pomorzu brandenburskim), a Collegium Groeningianum uzyskało status akademicki. Po przejęciu przez Prusy szwedzkiej części Pomorza, od 1720 r. urzędy stołeczne przenoszono ze Stargardu do Szczecina. Gryf, ubrany w dworskie szaty, zwraca uwagę, iż w czasie stołeczności do Stargardu przybyło wiele wybitnych i wysoko wykształconych osobistości. Mieszkał w nim także pierwszy namiestnik elektora brandenburskiego, Ernest Bogusław von Croy, który miał tutaj swoją rezydencję przy Pyritzerstrasse (obecnie ul. Mieszka I).