Szpital Świętego Ducha był w średniowieczu instytucją prawa kanonicznego, składającą się z domu, w którym przebywali chorzy i ubodzy, oraz zlokalizowanej w pobliżu szpitalnej kaplicy. Pierwszy obiekt sakralny istniał już w 1364 roku, w miejscu obecnego kościoła i od początku nosił wezwanie Ducha Świętego. Zgodnie z praktyką, kaplicę usytuowano poza średniowiecznymi murami, co miało zapewnić bezpieczeństwo w przypadku zarazy. Szpital, przechodząc różne koleje losu istniał do początków XX w.
Gryfik trzyma sakiewkę i monetę stargardzką co odwołuje się do opłat, które pobierano w zamian za możliwość zamieszkania i opieki w szpitalu.